Mijn collega's ouwehoeren de hele dag 🙌

Suriname. Het is zo een leuk land, de mensen zijn lief, gemoedelijk en gemakkelijk in de omgang. Altijd een praatje met je willen maken, oprecht geïnteresseerd en je altijd willen helpen. Mijn naam is Celina Yntema, 23 jaar en wonende in Groningen. Ik heb stagegelopen bij dagblad de West als journalist. Echt heel leuk, nu ik er aan terug denk, mis ik het wel een beetje.

Ik haalde soms eten bij een mevrouw, ze vertelde vaak verhalen over dat haar dochter in Parijs woont en haar zoon in Nederland. Het is zo mooi om in een totaal andere cultuur te leven dan je eigen. Je wordt oprecht rustiger, omdat de mensen hier zonder zorgen leven. Op het werk is het ook super leuk, collega’s ouwehoeren de hele dag en ze zijn heel open en grappig. Dingen die ze zeggen, zeggen ze op een hele andere manier dan Nederlanders, en dat klinkt soms echt leuk. Kim (mijn collega bij De West) zei bijvoorbeeld laatst, in één van onze gesprekken waar we het over jongens in Suriname hadden: ‘Kijk Celina, jij bent de sojamelk. Genoeg koffie in Havana (de discotheek), maar jij bent de melk die zorgt voor die lekkere cream’, aldus Kim.

Ik heb heel veel leuke dingen meegemaakt in Suriname. Ik vond het eerst heel spannend, omdat ik nog nooit in m’n eentje naar zo’n ver land had gereist. Voor het eerst alleen vliegen vond ik toch wel heel spannend, en moeilijk om afscheid te nemen van heit en mem (ouders). Maar ik raakte al gauw in gesprek met mensen. Een man van 90, die 40 jaar in Suriname heeft gewoond en daarna naar Nederland is geëmigreerd, een Hindoestaanse vrouw uit de (naar eigen zeggen) nette buurt van Paramaribo en me uitgenodigd heeft om een keertje thee te komen drinken, en naast me in het vliegtuig zat een man die ondernemer is en me Suriname, en dan met name de oerwouden en mooie natuurgebieden wilde laten zien.

Eenmaal in mijn huis aan de Prinsessestraat, meteen een fiets gekocht natuurlijk, hoewel het wel gevaarlijk is om hier te fietsen want ze rijden gewoon met bier achter het stuur.Ook super veel mensen die fluiten en kusjes gaven, blijkbaar vinden ze het heel bijzonder hier, blanke mensen op de fiets. Maar met de fiets kom je er veel sneller. Dat is ook het motto van iedere Bakra (blanke) in Suriname. En over dat Sranan Tongo, ik weet nog één zin, die ik geleerd heb van een collega: Mi na misi Celina, mi odo tak so. A wins mi buba witi, mi e tjaring waka. Dat betekent zoiets als: de blanken zullen overleven, haha.

De prachtige ongerepte, kleurrijke natuur, tripjes door de jungle, de prachtige beesten die je tegenkomt tijdens zo’n jungletocht, dat zijn de dingen die me vooral zijn bijgebleven. Maar vooral de lieve mensen, ik vond Surinamers echt een heel aardig, open en vrolijk volk.