Soms moet je een stap terug zetten, om weer vooruit te kunnen gaan!

Talenstudent versus COVID-19

Ik studeer toegepaste taalkunde en rond momenteel mijn master in de meertalige communicatie af. Ik heb altijd al een passie gehad voor talen en interculturele communicatie en droomde er als kind al van om in het buitenland te gaan wonen en werken. Een van de redenen waarom ik voor mijn studie koos, was het verplichte buitenlandsemester dat in het laatste bachelorjaar op het programma stond. Tijdens dat semester zou ik de kans krijgen om 5 maanden lang in het buitenland te studeren. Gedurende 5 maanden mezelf volledig onderdompelen in een andere cultuur, nieuwe vrienden maken en ervaren hoe het is om in het buitenland te wonen… Het klonk me als muziek in de oren! Ik was toegelaten tot een prestigieuze universiteit in Madrid en was me net een weg aan het banen door de administratieve mallemolen toen de coronapandemie toesloeg.

Al snel besliste de universiteit om geen studenten meer op uitwisseling te laten vertrekken, en dat voor minstens een jaar. Zo kwam er abrupt een einde aan mijn buitenlandavontuur, nog voor het goed en wel begonnen was. Wat het nog erger maakte, was dat er later in het bachelorprogramma geen uitwisseling meer mogelijk was: ik studeerde immers datzelfde jaar al af. Dit betekende dat studeren in het buitenland geen optie meer was.

Tweemaal is scheepsrecht? 

Een jaar later, in september 2021, begon ik mijn master. Ook nu hoopte ik om de kans te krijgen om naar het buitenland te gaan, deze keer voor een stage. Hoewel dat mogelijk was binnen het studieprogramma, bleken het curriculum en de werklast te zwaar om een langere periode in het buitenland te kunnen doorbrengen. Sterker nog, het was zo zwaar dat ik besloot mijn scriptie een jaartje uit te stellen. Het werd een streep door mijn buitenlandplannen. Alweer. Ik begon langzamerhand te denken dat het er nooit van zou komen. 

Waag de sprong

In september 2022 begon ik te werken als horecamanager in mijn thuisstad. Die functie zou ik een jaar uitoefenen, terwijl ik aan mijn scriptie schreef. Hoewel het echt een leuke baan was, bleef het aan me knagen dat ik de kans had gemist om in het buitenland te gaan wonen en werken. Ik was er zelfs van overtuigd dat ik er de rest van mijn leven spijt van zou hebben.

In december 2022 besloot ik alsnog de sprong te wagen. Ik raapte al mijn moed bijeen en diende mijn ontslag in en de volgende dag al solliciteerde ik bij Yobbers. Vlak voor Kerstmis kreeg ik te horen dat ik de stage had en dat ik begin februari al in Valencia verwacht werd. Ik kon mijn oren niet geloven en was zo blij dat ik een hele week niet kon stoppen met glimlachen. 

Na mijn vreugdedansjes kwam de lichte paniek. Ik had maar een maand om alles te regelen en te verhuizen naar een ander land! Gek toch?! Ik besloot mijn verstand op nul te zetten en gewoon in de voorbereidingen te duiken. Stap per stap regelde ik de administratieve kant, zocht ik een appartement, boekte mijn vlucht en nam ik afscheid van mijn familie en vrienden. Ik kijk met een warm gevoel terug op deze periode vol gezonde spanning en voorpret.

Volop genieten

Ik ben ondertussen al bijna halverwege mijn stage en ben er nu al van overtuigd dat dit een van de beste beslissingen is die ik ooit heb genomen in mijn leven. Volop genieten is mijn motto hier: een geweldige baan, lieve mensen en ik krijg maar niet genoeg van de prachtige Spaanse cultuur. Ik kan me bijna niet meer voorstellen hoe mijn leven was voor deze stage, het voelt allemaal zo juist…

Ik moest best lang wachten op mijn “moment", en zette zelfs een stap terug om vooruit te kunnen raken. Aan iedereen die ervan droomt om in het buitenland te wonen: ga ervoor! Ja, het kan best eng zijn. Ja, er valt een hoop te regelen. Maar het komt allemaal goed en het is het allemaal meer dan waard. Waag de sprong en doe het nu, want als je het nu niet doet… wanneer dan wel?